«Που να μιλήσω ματιά μου;» της Άννας Γλάρου

 

Που να μιλήσω;

Σώπασαν τα πουλιά, δεν κελαηδούν..

Στέρεψαν τα ρυάκια στο μπαξέ..

Έγειρε η  γαζία στο φράχτη..

Που να μιλήσω;

Χαμήλωσε τόσο πολύ ο ουρανός..

Μάκρυνε ο ορίζοντας...

Η θάλασσα μαζεύτηκε στα βαθιά..

Ο ήλιος χλώμιασε... ίσα που τον  νοιώθω..

Που να μιλήσω μάτια μου..;

Και τι στ’ αλήθεια να πω;

Σε αγέλαστους ανθρώπους

Σε αχάιδευτες γυναίκες

Σε θλιμμένα παιδιά;

Πως μίκρυνε έτσι ο κόσμος μάτια μου;

Μέσα σε μια μέρα... σε μια ώρα..

Πόσο φτήνυνε αλήθεια η ζωή;

Τσάμπα όλα..

Κι εγώ; που θέλω να μιλήσω;

Που να μιλήσω μάτια μου;

Ακούει αλήθεια κανείς;

........

Και ο μπερντές... καλά κρατεί..

                     Άννα Γλάρου